خودروهای مرگبار به همراه موتور سیکت
بررسیها نشان میدهد عامل اصلی مرگ و میر موتورسوران ضربه های وارد شده به سر است. مهمترین تخلفات موتورسواران شامل عدم استفاده از کلاه ایمنی، عدم
رعایت چراغ قرمز، چند ترکه سوار شدن، حرکات نمایشی ، سبقت از سمت راست خودروها و … میشود. رییس کمیسیون سلامت و محیط زیست شورای شهر تهران
میگوید:«موتور سیکلت با ۴ هزار و ۴۱۶ (۲۴.۸ درصد)، پراید با ۲ هزار و ۴۵۴ نفر (۱۳.۶درصد) و پژو با هزار و ۸۳۲ نفر (۱۰.۱ درصد) مرگبارترین وسایل نقلیه ایران در سال
۹۲ به شمار رفتهاند.
به گفته رحمت الله حافظی، سهم این خودروهای سواری در تصادفات منجر به مرگ ۶۹.۴ درصد است که خودروهای مرگ بار نام گرفته اند.
اما نکته جالب، تولید بیرویه این خودروها در ایران است که با نگاهی به خیابانهای شهر، می توان به صحت آن پی برد. پراید اگرچه بعد از سال ۹۰ جهش قیمت عجیبی
را از سر گذراند، اما هنوز هم به دلیل داشتن قیمتی مناسبتر از سایر اتومبیلها، چیزی حدود ۱۹ میلیون تومان، اولین گزینه جوانان و خانوادههای طبقه متوسط شهری
برای خرید ماشین است.
ایران با ۷۵ میلیون نفر جمعیت حدود ۱.۱ درصد از جمعیت کل کره زمین را داراست، اما طبق آمارهای جهانی سالانه ۱.۴۵ درصد از سوانح رانندگی و تلفات جادهای در ایران
رخ میدهد. متوسط مرگ و میر در حوادث رانندگی در دنیا ۱۵ نفر در هر هزار نفر است. در حالیکه در سال ۹۰ نزدیک به دو برابر این رقم در ایران به ثبت رسیده است
کشور آلمان از نظر جمعیت و تعداد خودروها شباهت زیادی به ایران دارد، اما تلفات جادهای سالانهاش ۳ هزار و ۸۳۰ نفر است؛ یعنی پنج برابر کمتر از ایران!
با این اوصاف ضروری به نظر میرسد که عوامل بروز تصادف، مخصوصا عوامل انسانی آن همچون استفاده از گوشی موبایل، عدم رعایت قوانین راهنمایی و رانندگی و …
شناسایی شده و نه تنها در جهت افزایش مبلغ جریمه، بلکه در جهت فرهنگ سازی اقدام مناسبی به عمل آید. اگرچه سالهاست که صدا و سیما، و راهنمایی و
رانندگی با صرف هزینههای گزاف در این راستا تلاش کردهاند، اما آمارها نشان میدهد فعالیتهای آنها چندان ثمربخش نبوده است. برخی از کارشناسان علوم اجتماعی
اعتقاد دارند فرهنگسازی باید از درون خود مردم صورت بگیرد و اقدامات بالا به پایین، ناکارآمدی خودشان را اثبات کردهاند. در این راستا فعالیتهایی در سطح شبکههای
اجتماعی و مجازی شروع به کار کرده است. کمپین مردمی «نه به تصادف» یکی از این اقدامات است که در دهه ایمنی راهها و با شعار «سهم من از ایمنی راهها؟»
شروع به فعالیت کرده است که توانسته توجه رسانهها را به خود معطوف دارد.