برای توقف اتومبیل در ترمز گیری با فشار دادن به پدال ترمز، فاصله کافی بین خود و خودروی جلویی ایجاد می‌کنید، اما خودروی پشت سری شما زیاد خوش شانس

نیست و به شدت با خودروتان برخورد می‌کند.

ضربه چنین برخوردی سبب می شود تا سرتان مانند عروسکی که سرش از منگوله ساخته شده به سمت جلو و عقب حرکت کند که مسلما صدمات ناشی از آن از یک

خودروی آسیب دیده بیشتر است. حتی تصادف های جزئی می توانند به مهره های گردن آسیب جدی وارد کنند، وضعیتی که لیگامان ها و ماهیچه های گردن و شانه ها

را تحت تاثیر قرار می دهد که معمولا در اثر تصادف های از عقب ایجاد می شود. آسیب به مهره های گردن میتواند سبب ناراحتی طولانی مدت شود اما وجود پشت سري

روي صندلي ها، چنین آسیبی را کاهش داده و حتی مانع آن می شود. امروزه از پشت سري به عنوان تکیه گاه یاد می شود، اما این کار تنها وظیفه آنها نیست.

پشت سري ها طوری طراحی شده اند تا حرکت سر را طی تصادف از عقب محدود کرده و احتمال آسیب به گردن و شانه را کاهش دهند. اين وسايل به ظاهر ساده، جزء

تجهيزات ایمنی محسوب مي شوند و قانون نصب آنها در خودروهاي سواري از سال ۱۹۶۹ در آمریکا در صندلی های جلو اجباری شده است. بیشتر خودروها به صورت

دستی پشت سري های قابل تنظیم دارند که به دلیل ایمنی بیشتر در خودرو جاسازی شده اند. طبق قوانین فدرال آمریکا، پشت سريها باید بین ۷۴/۹۳ تا ۸۰/۰۱ سانتیمتر

بالاتر از باسن سرنشین قابل تنظیم باشند. مطالعات نشان داده است كه پشت سري ها زمانی بیشترین تاثیرگذاری را دارند که نزدیک به سر باشند و در واقع نباید بیشتر

از پنج سانتیمتر از عقب سر سرنشین قرار بگیرند. این نکته از اهمیت بسزایی برخوردار است. این قانون از اول سپتامبر ۲۰۰۸ در آمریکا اعمال شد. تحقیقات نشان میدهد

که بیشتر رانندگان وقت برای تنظیم صحیح پشت سري ها نمی گذارند و آنها را در موقعیت نامناسب قرار مي دهند؛ در این صورت اين وسيله ناکارآمد شده و در هنگام

حادثه، هیچ گونه محافظتی را در برابر آسیب های گردن فراهم نمی‌کنند. اما پشت سريها چگونه تنظیم می شوند؟ طبق اعلام سازمان ایمنی آمد و شد بزرگراه های

آمریکا، برای تاثیرگذاری بیشتر، قسمت بالایی پشت سري باید جایی بین بالای گوش ها و بالای سر قرار بگیرد.

اگر پشت سري از سمت افقی تنظیم شود، باید نزدیک سر قرار گرفته باشد، بدون این که سرتان را به سمت جلو ببرید یا ارتفاع پشت سري سبب شود که بیفتد.

موقعیت پشتی صندلی نیز مهم است؛ هرچقدر خوابيده تر باشد، برای لم دادن بهتر است و هر چه صاف تر باشد، به این معنی است که پشت سري احتمالا در موقعیت

ايمنی قرار دارد، زیرا به سر نزدیک‌تر است. اگرچه در بیشتر خودروها، پشت سريهاي قابل تنظیم دستی وجود دارند اما موارد جایگزین نیز یافت میشوند. بعضی از خودروها

مجهز به پشت سري هايي هستند كه به صورت خودکار با تغییر موقعیت صندلی قابل تنظیم است و بقیه سیستم ها نیز به صورت دینامیکی در هنگام تصادف قابل تنظیم

میشوند. مطالعات نشان داده است از بین سه پشت سري قابل تنظیم (دستی، خودکار و دینامیک) سیستم های پشتسري دینامیک که به عنوان پشت سري هاي فعال

شناخته شده اند بهترین حفاظت از آسیب به گردن در تصادف را اعمال می‌کنند. سیستم های پشت سري دینامیک در حفاظت از آسیب نقش پررن گتری داشته و طوری

طراحی شده اند تا در هنگام حادثه به صورت خودکار عمل كنند. به علاوه، با به کار بردن پشتسري ها هنگام تصادف، حرکت ناگهانی که سبب آسیب به مهره های گردن و

بدن میشود کاهش می‌يابد. پشتی صندلی نیز که در این سیستم به کار رفته است با ایجاد سازوكاري، از سر و نیم تنه به هنگام برخورد ناگهانی پشتیبانی می‌کند.